کد مطلب:38676 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اهل بيت

با توجه به اين كه همه جا از آن خدا است و او حضور دارد، نيز ائمه(ع) حاضر و ناظر بر اعمال ما هستند، پس تفاوت زيارت رفتن و سفر حج با اين كه انسان از محلّي دور سلام بفرستد چيست؟

همان گونه كه خداوند هيچ نيازي به نماز و روزه و عبادت هاي ما ندارد، ولي براي تكامل و پرورش و سعادت و خوشبختي ما اعمال و عبادت هايي را واجب شمرده (كه انسان با انجام آن اعمال به خدا نزديك مي شود و بهشت برين را با نعمت هاي فرح انگيز و جاويدانش به دست مي آورد) زيارت خانة خدا و مزار پاك رسول خدا(ص) و ائمة اطهار(ع) چنين است، يعني با زيارت رفتن، احساس نزديكي بيشتر به خدا مي كنيم و به معنويت نزديك مي شويم و با معارفي آشنا مي شويم كه از دور ميسّر نمي شود.

اعمال حج يك دورة كامل معنويت و بندگي و آزادگي است. حج تمرين خلوص و آزاد شدن از قيد و بند و خواسته هاي نفس امّاره و شيطان پليد است. حاجي با ورود به سرزمين وحي با ياد و نام و خاطرة قهرمان توحيد، ابراهيم خليل آشنا مي شود و خاطرة فداكاري هاي خالصانه او در جلو چشمش مجسم مي شود، و احساس مي كند او هم بايد در برابر دستورهاي الهي تسليم باشد و از خود گذشتگي نشان دهد.

ديدار از حرم هاي مطهر و زيارت پيامبر و ائمة اطهار(ع) هم در حال حياتشان ارزشمند و تأثير گذار است، هم پس از رحلت يا شهادت شان سازنده والهام بخش است. امام صادق(ع) فرمود: من زارنا في مماتنا فكأنّما زارنا في حياتنا؛ هر كس ما را پس از مرگمان زيارت كند، گويا در حال حيات، زيارتمان كرده است.(1) از اين جا معلوم مي شود همان گونه كه در حال حيات امامان(ع) ملاقات حضوري با آن بزرگواران بهتر و مؤثرتر از ارتباط از راه دور با آنان بود، در حال شهادتشان هم چنين است.

زيارت تربت پاك ائمه(ع) نشانة احترام به مقام آنان، پيروي از راه و مواضع شان، نيز استمرار خط شان و تجديد عهد با امامت شان است، همچنين وفاداري به ولايت شان و زنده نگهداشتن نام و ياد و خاطره و فرهنگ و تعاليم آنان است.

امام رضا(ع) فرمود: براي هر امامي در گردن و عهدة پيروانش عهد و پيماني است و از جمله نشانه هاي وفاي كامل به اين پيمان، زيارت قبور آنان است.(2)

زيارت مزار دلرباي معصومان(ع) علاوه بر آن كه براي زائر اثر تربيتي و تزكيه روح دارد و دليل حق شناسي او نسبت به اولياي خدا و پيشوايان دين است، در زمينه احياي امر امامان و ترويج مكتب انساني و تربيتي آن اسوه ها در جوامع بشري و توجه دادن به خطر صحيح رهبري و ولايت در جامعه مؤثر است. حضور پيروان حق، در كنار مرقد مطهر نبوي و قبور پاك امامان(ع) كانوني از ايمان و جذبه و پيوستگي و همبستگي به وجود مي آورد و به زائر، دعوت به خير و دفاع از حق و شهادت در راه خدا را الهام مي دهد. زيارت، قلمرو دل و وادي محبت و شوق است. نمودي از احساس متعالي و پيوند قلبي است. فيض حضور در كنار اولياي خدا، توفيق بزرگي براي زائر است. زيارت الهام گرفتن از اسوه ها و بزرگداشت شعاير، و تقدير از فداكاري ها و تجليل از پاكي ها است و زائر در برابر آيينة تمام قد فضيلت ها مي ايستد تا خود را در آن بسنجد تا كم و كاستي خود را جبران كند.(3)

از طرف ديگر انجام اعمال خاص، يك خاصيت تمريني دارد و آمادگي و حضور را در انسان بيشتر مي كند كسي كه از خانه و جاي گرم و نرم به پا مي خيزد، لباس مي پوشد، وسايل و امكانات سفر فراهم مي كند، مال و ثروتي را كه با زحمت به دست آورده، خرج مي كند، سختي ها و مشكلات سفر را بر خود هموار مي كند و كارها و فعاليت هاي بسياري انجام مي دهد تا به هدف برسد، مطمئناً متفاوت با آن است كه هيچ يك از اين اعمال را انجام ندهد. چنني كسي آمادگي لازم براي حضور را پيدا نمي كند. او را از نظر حالات دروني مقايسه كنيد با كسي كه در آن محل حضور مي يابد، با همه چيزهايي كه براي سفر لازم بود. مطمئناً حالات دروني اين دو يكسان نيست. در عين حال معنويت آن فضا و محيط و تأثير آن ها را نبايد فراموش كرد.

پي نوشت ها:

1. بحارالانوار، ج 97، ص 124.

2. وسائل الشيعه، ج 10، ص 346.

3. جواد محدثي، فرهنگ عاشورا، واژة زيارت، ص 202.